Rozdział 4

Gryffonka szła korytarzem z Ginny i słuchała jej opowieści o szkole, chociaż nie. Słuchała bełkotu przyjaciółki. Ginerwa mówiła bardzo szybko, tak, że nie dało sie jej zrozumieć. Nagle na kogoś wpadły.
- Hej, dziewczyny, Hermiona... Mogę cie prosić na chwile. - Ginny patrzyła na Blaise’a z otwartą buzią. Miona potrąciła przyjaciółkę łokciem.
- Jasne, czekaj Gin. – powiedziała, po czym poszli do jakiejś pustej klasy.
- Hermiona... Ja nie wiem jak mam Ci dziękować. Naprawdę. -dodał widząc dziwna mine dziewczyny. -Uratowałaś mojego najlepszego przyjaciela. Po pierwsze chce sie przeprosić za te wszystkie słowa, które sprawiły Ci przykrość. Po drugie może byśmy się zaprzyjaźnili? – Gryffonka nie nadążała. Już ktoś ją po raz drugi przeprasza. I to jeszcze Ślizgon!
Pokiwała głową, poczym odeszła do Rudej.
- To było dziwne.-powiedziała z niewyraźną miną.
- A co sie stało? -nie wiedział czy ma się bać, czy cieszyć.
- Zabini. -wydusiła. -On mnie przeprosił. No i podziękował.-dodała. -Świat schodzi na psy. - powiedziała Gryffonka.
- Gadał z tobą? Ale fajnie... To znaczy no... Że przeprosił? - wydukała ruda. Obie udały sie swojego prywatnego dormitorium, dostały je jak zostały prefektami. Kiedy już dotarły, Miona zaczęła pisać lekcje. Za Malfoy’a! Jakie to niesprawiedliwe! Wyszła z dormitorium i udała sie do skrzydła szpitalnego.
- Zamorduje Wieprzleja! - Niebieskooki Ślizgon krzyczał do Blaisa.
- Stary, masz szczęście. Gdyby nie Granger, by cie tu nie było. - Dracon prychnął.
- Szlama Granger.- poprawił Zabiniego Malfoy.
-Szlama, którą...- nagle drzwi do sali sie otworzyły i wpadła Hermiona, dźwigała siedem książek i dużo notatek. Straciła równowagę. Upadła na ziemie z wielkim hukiem.
- Cholera...Jasna. – przeklęła cicho, aby tylko ona mogła usłyszeć te słowa.
- Od kiedy ty taka niezdarna?. - westchnął Zabini. Wstał i jej pomógł.
- Od zawsze. A ty? Miły? Od kiedy? - przekomażała sie Gryffonka z Ślizgonem. Ten tylko się uśmiechnął. Wyszedł. Została sama. Nie, nie sama- z Malfoy'em.

Lunaa *.*